Co z Naszym Kochanym Krajem: 2017

poniedziałek, 17 lipca 2017

I wzruszona do łez słuchasz Basiu słów Prezydenta Donalda Trumpa

I wzruszona do łez

Słuchasz Basiu słów

Donalda Trumpa

I przybył Człowiek

Z Wielkiego Państwa

Prezydent Stanów Zjednoczonych

I do Was Czcigodni Żołnierze

Powstania Warszawskiego

Na Cały Świat

Powiedział wprost

Jesteście Duszą i Sumieniem Świata

I chociaż to już 73 lata

Z Szacunku

Z Wdzięcznością

Uścisnął

Każdemu z Was

Czcigodni Powstańcy

Powstania Warszawskiego

Już Ostatni z Ostatnich

Podał swoją

Prezydencką Dłoń

I tyle słów o Polsce powiedział

Że zawsze była

Na właściwej drodze

Zawsze walczyła

O granice bezpieczne

O życie własne i godne

Ale i Za Wolność Naszą i Waszą

Niejednokrotnie chroniąc

Całą Europę

I Wasze Powstańcze walki

Stawiał za wzór

Wasze barykady

Które pod niemieckim ostrzałem

Z dnia na dzień rosły

Przypominając dzielne

Oddziały Powstańcze

Do ostatniej kropli krwi

Broniące Alei Jerozolimskich

Żeby Powstania wróg nie rozpołowił

I chociaż już tak późno

Bo to już mija

Prawie wiek

Lecz przypominasz

Bogata Ameryko

Ten mimo ogromnej klęski

Ten ogromny milowy krok

By przed bolszewicką nawałą

Na którą skazał Polskę

I ówczesny Prezydent

Stanów Zjednoczonych

Roseevelt

Ufając Józefowi Stalinowi bardziej niż

Generałowi Władysławowi Sikorskiemu

Że też porządny aliant jest

I że to on dźwiga

Największy ciężar wojny

I jednocześnie nie uczynił nic

By przed bolszewicką nawałą

By uratować chociaż to ogromne

To Polskie dziejowe

Dziedzictwo

I Wiarę w Boga

I Wolność

I Niezależność

I Nasz Polski Narodowy Chrzest

I Naród Polski

Okropnie osłabiony

I przez okupację

I przez wojnę

Musiał przyjąć to Morze

To ogromne Morze

I łez i cierpień

I Morze Krwi

A mimo wszystko

Kolejne wielkie

Duchowe

Zwycięstwo

I dziś przed Wami

Chyli głowę

Kolejny wiek

Bo tu gdzie Warszawa

Tak dumnie ku Niebu się pnie

Są Basiu także

I Twoje Termopile

Bo pośród gruzów

I spadających bomb

Pośród jakże tylu trudnych dni

Z dnia na dzień

Jak to tylko było możliwe

Toczyło się przecież

I Twoje jakże

Dzieciństwo

Powstańcze

Wiedziałaś już

Co powiedzieć Niemcom

Co powiedzieć Rosjanom

Gdzie Twój Tata

Który był w Powstaniu

Jako żołnierz AK

I każde odwiedziny

Tyle co w okamgnieniu

I w tym dniu

7.07.2017 roku

Pośród tamtych dziecięcych łez

W wieku sześciolatka

Z jakąż polską dumą

Słuchałaś słów

Prezydenta Stanów Zjednoczonych

Donalda Trumpa

Wciśnięta
Pomiędzy barierki

By choć trochę
Oprzeć się

Choć o jedną z nich

A przecież byłaś wtedy

Tym jednym z żywych kamyków

Lecących na szaniec

Gratuluję Tobie Basiu

Tego dnia zwycięstwa

Że wreszcie sensu i istoty

Powstania Warszawskiego

Nie będzie już w stanie

Zakwestionować nikt

Bo przecież innej

Godnej Polskiej Drogi

Nie było

Rosyjski bolszewicki walec

Bezlitośnie miażdżył i gniótł

Wszystko co polskie

I jeszcze trąbił

Na cały świat

Że czyni to ramach

Alianckich zobowiązań

W ramach wojny z Niemcami

W ramach wyzwolenia

I stał niewzruszenie

Na Prawym Brzegu Wisły

Sycąc swój wzrok

Tym Morzem Polskiej Krwi

Jak dogasa Powstanie

By tym łatwiej było

Jak najszybciej w Polsce

To wszystko co polskie

By dobić
To wszystko

I wspominasz Basiu

Wspominasz te swoje dni

Powstańcze

Pamiętając z wdzięcznością

Że żywność Powstańcom

Zrzucali przecież

Amerykanie

Mimo że mieli

Przecież tak daleko

Ilustracje
Grzegorz Kabziński
Archiwum Internetowe
Stanisław J. Zieliński

Tekst
Stanisław J. Zieliński
9.07.2017 r

niedziela, 11 czerwca 2017

Finis coronat opus...

... co po polsku znaczy: koniec wieńczy dzieło. Szczęśliwy to dzień, kiedy można postawić kropkę nad „i” w tejże świadomości, że chyba wsiadłem do właściwego pociągu

i dojechałem
do właściwej stacji.

Tę podróż
w czasie - poczynając
od dzieciństwa notowanego od 6 lat, gdy trwało Powstanie Warszawskie

i z każdym dniem jego trwania zbliżał się ten ogromny Holocaust Miasta Stołecznego Warszawy – aż do dziś - i z zadumą, i refleksją, i nostalgią - będzie odbywał każdy

z Nas, Kto kiedykolwiek sięgnie po mój tomik wierszy poświęconych

– Barbarze Rewienskiej, mieszkance Miasta Gdańska, zawsze obecnej na wszelkich manifestacjach patriotycznych, rocznicach niepodległościowych, wiecach Świata Pracy,

która mimo czasu – nadal ma lat dwadzieścia, z niewielkim plus, jako że zawsze to, co robi, gdy nawet zaczyna
od minusa, to i tak kończy się to dużym plusem... . Zdumiewa jej zatroskanie o Polskę – tę właściwą, upragnioną przez pokolenia
i od pokoleń – sprawiedliwą, solidarną, bez marginesu społecznego i politycznego i bez skazywania na ten margines kogokolwiek..

Barbara Rewienska zawsze jest zatroskana o to, by Dom Polski był zasobny, dostatni, silny mądrością wynikającą z doświadczenia pokoleń, a więc by czerpał swoją siłę z tak pięknej historii – i tej pełnej tak wspaniałych zwycięstw, jak: Bitwa pod Cedynią, Bitwa pod Legnicą, Bitwa pod Grunwaldem, Bitwa Warszawska, Bitwa pod Lenino i Bitwa pod Monte Cassino..

I jeszcze rozegrała się jedna wielka Bitwa – to Narodziny NSZZ Solidarność, jakże piękne dzieło i Prymasa Stefana Wyszyńskiego, który prześladowany przez system - walczył o tożsamość Kościoła Katolickiego w Polsce i jakże marzył o tym, by powstały w Polsce Chrześcijańskie Związki Zawodowe...

I stało się zadość... Odsiecz przyszła od strony Kościoła i Jasnej Góry...Naród Polski przez dziesięciolecia wołał w jakże gorliwej modlitwie: „Maryjo Królowo Polski...Jestem przy Tobie...Pamiętam o Tobie...Czuwam...A Ojciec Tadeusz Rydzyk jeszcze dodał: Trwam!!!

I zstąpił Duch Święty - na słowa jakże gorliwej modlitwy Świętego Jana Pawła II wypowiedziane na początku czerwca 1979 roku, na ówczesnym Placu Zwycięstwa, a dziś Marszałka Piłsudskiego – i Duch Święty odnowił oblicze ziemi...Tej Ziemi...Tej Polskiej Ziemi....

Po tej Pielgrzymce do Polski w czerwcu 1979 roku wypadki w Polsce potoczyły się lawinowo - ku Wolności i Niepodległości, mimo jeszcze tylu, tylu demonów Zła, które także i dzisiaj jakże jeszcze są aktywne...

Barbara Rewienska – to właściwie świadek historii, jakże świadomy swego miejsca, swoich praw

i obowiązków. Jakże aktywna i obecna wszędzie tam, gdy potrzeba głosu rozsądku, rozwagi, powagi i obywatelskiego uporu – także wobec ludzi
z kręgu władzy, którzy niejednokrotnie

zapomnieli o tym ważnym fakcie, że to Naród Polski jest włodarzem swojego własnego Państwa i swojego własnego Kraju, który od wieków nazywa się Rzeczpospolitą, a więc Wspólną Sprawą Wszystkich Polaków...

Podjąłem się zaprezentowania jej poglądów, daleko odchodząc od pierwotnych założeń, wskutek czego miast albumu ze zdjęciami, z krótkim komentarzem do zdjęć – zrodził się tomik wierszy z tymi pamiętnymi słowami Ani Walentynowicz:pt.: „Musimy policzyć się na nowo” I dodanym przeze mnie tytułem: „Ballada o Moherowym Berecie”...

Wiadomym jest fakt, kto tym określeniem chciał poniżyć i jednocześnie znieważyć Nasze Kochane Babcie i Mamy, a także Siostry, ośmieszyć je tym rzekomym polskim ciemnogrodem – ośmieszyć przed całym jaśnie oświeconym unijnym , poniekąd jakże współczesnym , ale i jakże zmanierowanym laickim światem, gdzie na salony wchodziło z jakimże propagandowym wrzaskiem zupełnie nowe słowo objawione: gender, aborcja, eutanazja, multi kulti....

Jakże wielkie Maryjne i Chrystusowe Zwycięstwo odnosi – Moherowy Beret.... Jakże blisko są totalnej klęski

ci piewcy odkurzonego jakobinizmu, nazizmu, bolszewizmu....

Brawo Basiu, bo to i Twoje jakże wielkie zwycięstwo, którego geny niosłaś aż od Powstania Warszawskiego, podczas którego odpowiadałaś pytającym Ciebie Niemcom, że nie wiesz, gdzie jest Twój Tatuś, a dobrze wiedziałaś, że jest w AK i cieszyłaś się każdą jego wizytą znienacka... I tej tajemnicy strzegłaś także wobec żołnierzy Rosji bolszewickiej, jakże wiedząc, że to wcale nie są wyzwoliciele....

Gratuluję Tobie, że doczekałaś tych naszych polskich czasów, aktywnie cały czas o nie walcząc – uczestnicząc m. in. we wszystkich manifestacjach, także o miejsce na multipleksie dla TV TRWAM!!! O prawa dla Świata Pracy. O ład moralny na gruncie Dekalogu i Ewangelii...

Oddając ów tomik Moim Czcigodnym Czytelnikom składam Tobie Basiu Hołd i Szacunek za tę piękną postawę

obywatelską i jakże patriotyczną, w której jakże dużo jest i markietanki i samarytanki... I jednocześnie – jako autor wierszy – składam tym samym Hołd i Szacunek – za tę piękną postawę - Wszystkim, Wszystkim, Wszystkim Naszym Kochanym Wspaniałym, Upartym, Wytrwałym Polskim Moherom...