I Las był blisko i Park był blisko

I Las był blisko

I Park był blisko

Przy Placu Ludowym

W Gdańsku

Ile razy jestem

Wspomina Babcia

Przez okno tramwaju

Aż łza na oku

I na wierzchu serce

Tak czule wspomina

Swoje gdańskie

Panienkowe czasy

I mówi ściszonym Głosem

A jest to jeszcze

I głosik panieński
Mówi dyskretnie

Do koleżusi

Ale ów głosik

Wcale nie chce być

Tym głosikiem

Cichym

Cichutkim

Więc przez cały tramwaj

Wprawdzie dyskretnie

Lecz słyszalnie

Biegnie do każdego

I zatrzymuje się

Przy każdym

A lud jak to lud

Zawsze ciekawski przecież

Więc nagle cisza

Zrobiła się tak wielka

Że aż było słychać

Jak przy tych wcale

Nie tak dalekich przecież

Wspomnieniach Babci

Tyka jej jeszcze jakże

Młodziutkie

Panienkowe serce

Bo Babcia mówiła

Wszyscy drodzy moi

Któż to jej kiedyś

Poderwać by nie chciał

I kto ów ten mur 
Jakże trudny

I tyle razy 
Nie do zdobycia

Jakże taktownie

Dyskretnie

Podchodził

Że aż tyle razy

Tego wszystkiego było

Że Babcia już jednak

Tak dokładnie 
Nie pamięta

Kiedy to były

Li tylko podchody

A kiedy była już ta

Prawdziwa miłość

Bo i las był blisko

I park był blisko

A przecież tyle

Tego zawsze było

Że aż nie sposób

Spamiętać to wszystko

A był i marynarz

A był i żołnierz

A był i generał

I plany kreślił

I jakże cudowną

Świetlaną wizją

Oświecał

Ale Babcia

Wychowana

Na dobrych wzorcach

Swojej Babci

Czekała jednak

Na swojego

Wymarzonego królewicza

Ciągle gdzieś pędzącego

Na białym koniu

Ale swojej Wymarzonej

Księżniczce

Jakoś ciągle  i ciągle

Kazał czekać czekać i czekać

I kiedy wreszcie

Znalazł do niej drogę

To chcąc nie chcąc

Minęło jednak

Trochę tych jakże

Drogich

Cennych

Wiosen

Lecz Babcia patrząc

Przez okno tramwaju

Na Plac Ludowy

W Gdańsku

Aż nos przytyka

Mocno do szyby

Bo z Placu tego

Jakże wiele

Swoich wydarzeń pamięta

Tak mocnych i drogich

Że przecież

Nie zapomni ich nigdy

I tylko czasami

W porywie wspomnień

Jakoś 
Jednak się ośmieli

By chociaż czasem 
Z kimś

Nawet i z kimkolwiek

Jakoś tym wszystkim

Podzieli się jednak

Ten Plac Ludowy

W Gdańsku

Cóż to za magiczny Plac

A to co tutaj działo się

Oj działo

Cóż to był 
Za dziwny cudowny
Cóż to był 

Za Zwariowany Świat

Że tyle wspomnień
Po wieki wieków
Niezapomniane Czasy

Stanisław J. Zieliński

21.01.2017 R

Ilustracje

Archiwum Internetowe
Stanisław J. Zieliński
Tekst
Stanisław J. Zieliński
21.01.2017 R

Od Redakcji Bloga... Wszystkim Babciom i Dziadkom - za to byli, że są -  aby zawsze byli szczęśliwi, zdrowi, niezawodni, niezastąpieni,niezbędni

Basia pełna niespodzianek

...

Pierwszego Stycznia

W Nowy Rok

Już wczesnym rankiem

Budzi Miasto Gdańsk

Na Długiej

I jak nic

Już jest

Turystka

I w Mieście Gdańsk

Jakże porządna

Mieszkanka

I wywiadu już

Udziela

I dopiero to jest

News

Dość już spania

Wszystkie Śpiochy

W Mieście Gdańsku

Nowy Rok już jest

I już

Czas już Nowy Rok powitać

Ani chwili

Do stracenia

Bo to honor

To ambicja

Ale też i miara serca

By na powitanie

Nowego Roku

Godna delegacja była

Bo dopiero 
Jest ta gwarancja

By przez cały 

Nowy Rok

W całym Mieście Gdańsku

Zawsze li tylko

Dobra koniunktura biegła

Po Sylwestrze

Wszystko drzemie

Od chrapania

Mury drżą

Tylko Basia

Basia Rewienska

Godnie twardo

Migiem na Ulicy Długiej

Zmierza pod Artusa Dwór

I spełniona jest Powinność

Dalej może drzemać Gdańsk

Bo w imieniu

Miasta Gdańska

Nowy Rok

Anno Domini

2017

Powitany jest 

Z godnością

Wczesnym rankiem

A więc na czas

Nowy Rok 

Jakże Szczęśliwy

W Mieście Gdańsku

Nie jest sam

Mimo święta

Ma więc godne powitanie

Tylko zostać

Na wszystkie

Trzysta sześćdziesiąt pięć dni

I radośnie co dzień trwać

Gdzie witają tak serdecznie

A Basia Rewienska

Co jak co ale witać

Jednak potrafi

Poczuł się więc

Nowy Rok

Z miejsca Szczęśliwy

Bo powitany już

Wczesnym rankiem

Jak przez nikogo

I jak nigdy nikt

Zasypiać gruszek w popiele

Nie ma co

Bo straty mogą być

Takie że szok

Miasto Gdańsk

Znowu przespałoby szansę

A spać potrafi

Jak mało kto

Ale na szczęście

Mieszkańców

Ale i całego Miasta Gdańska

Na szczęście jakże wie

Jak znaleźć się

Niezawodna

Gorliwa

Patriotka Basia

I mimo Święta

Już wczesnym

Przed Dworem Artusa

W Imieniu Miasta Gdańska

Hojnie

Radośnie

Wita Nowy Rok

Prezydent Miasta

Zmartwiony bardzo

Nawet nie pomyślał

By Basi podać dłoń

Bo oto znowu

Stracona szansa

Nowy Rok witał

Jako Gospodarz

Miasta Gdańska

Znowu nie On

I tak już wielu mówi

To i tamto

Że taki niedźwiedź

I taki hipopotam

Tylko na koncie

Wzrost liczby mieszkań

I w tylu miejscach

Stoi robota

A jeśli idzie

Nie w tym kierunku

Mówią że znowu

Tyle Marnotrawstwa

I teraz jeszcze

Nie On przecież

W Gdańsku jako pierwszy

Z pierwszych

Znowu nie On

Nowy Rok

Anno Domini

2017

W murach swojego Miasta

Powitał

I znów bezwzględnie

Stracona szansa

Basia pełna niespodzianek

Pierwszego Stycznia

W Nowy Rok

Już wczesnym rankiem

Budzi Miasto Gdańsk

Przed Dworem Artusa

Na Ulicy Długiej

I jak nic

Już jest turystka

A i porządna Mieszkanka

Na progu Nowego Roku

Na progu każdego Dnia

Ilustracje

Grzegorz Kabziński

Stanisław J. Zieliński

Archiwum Internetowe

Tekst

Stanisław J.Zieliński

6.01.2017 r

Co z Naszym Kochanym Krajem
Zrepolonizowany Blog
Barbary Rewienskiej
Redakcja
Stanisław J. Zieliński