I Las był blisko i Park był blisko

I Las był blisko

I Park był blisko

Przy Placu Ludowym

W Gdańsku

Ile razy jestem

Wspomina Babcia

Przez okno tramwaju

Aż łza na oku

I na wierzchu serce

Tak czule wspomina

Swoje gdańskie

Panienkowe czasy

I mówi ściszonym Głosem

A jest to jeszcze

I głosik panieński
Mówi dyskretnie

Do koleżusi

Ale ów głosik

Wcale nie chce być

Tym głosikiem

Cichym

Cichutkim

Więc przez cały tramwaj

Wprawdzie dyskretnie

Lecz słyszalnie

Biegnie do każdego

I zatrzymuje się

Przy każdym

A lud jak to lud

Zawsze ciekawski przecież

Więc nagle cisza

Zrobiła się tak wielka

Że aż było słychać

Jak przy tych wcale

Nie tak dalekich przecież

Wspomnieniach Babci

Tyka jej jeszcze jakże

Młodziutkie

Panienkowe serce

Bo Babcia mówiła

Wszyscy drodzy moi

Któż to jej kiedyś

Poderwać by nie chciał

I kto ów ten mur 
Jakże trudny

I tyle razy 
Nie do zdobycia

Jakże taktownie

Dyskretnie

Podchodził

Że aż tyle razy

Tego wszystkiego było

Że Babcia już jednak

Tak dokładnie 
Nie pamięta

Kiedy to były

Li tylko podchody

A kiedy była już ta

Prawdziwa miłość

Bo i las był blisko

I park był blisko

A przecież tyle

Tego zawsze było

Że aż nie sposób

Spamiętać to wszystko

A był i marynarz

A był i żołnierz

A był i generał

I plany kreślił

I jakże cudowną

Świetlaną wizją

Oświecał

Ale Babcia

Wychowana

Na dobrych wzorcach

Swojej Babci

Czekała jednak

Na swojego

Wymarzonego królewicza

Ciągle gdzieś pędzącego

Na białym koniu

Ale swojej Wymarzonej

Księżniczce

Jakoś ciągle  i ciągle

Kazał czekać czekać i czekać

I kiedy wreszcie

Znalazł do niej drogę

To chcąc nie chcąc

Minęło jednak

Trochę tych jakże

Drogich

Cennych

Wiosen

Lecz Babcia patrząc

Przez okno tramwaju

Na Plac Ludowy

W Gdańsku

Aż nos przytyka

Mocno do szyby

Bo z Placu tego

Jakże wiele

Swoich wydarzeń pamięta

Tak mocnych i drogich

Że przecież

Nie zapomni ich nigdy

I tylko czasami

W porywie wspomnień

Jakoś 
Jednak się ośmieli

By chociaż czasem 
Z kimś

Nawet i z kimkolwiek

Jakoś tym wszystkim

Podzieli się jednak

Ten Plac Ludowy

W Gdańsku

Cóż to za magiczny Plac

A to co tutaj działo się

Oj działo

Cóż to był 
Za dziwny cudowny
Cóż to był 

Za Zwariowany Świat

Że tyle wspomnień
Po wieki wieków
Niezapomniane Czasy

Stanisław J. Zieliński

21.01.2017 R

Ilustracje

Archiwum Internetowe
Stanisław J. Zieliński
Tekst
Stanisław J. Zieliński
21.01.2017 R

Od Redakcji Bloga... Wszystkim Babciom i Dziadkom - za to byli, że są -  aby zawsze byli szczęśliwi, zdrowi, niezawodni, niezastąpieni,niezbędni